แปลมคธเป็นไทย ข้อ ๒๗๖-ข้อ ๒๙๐.

แปลมคธเป็นไทย

ข้อ ๒๗๖-ข้อ ๒๙๐.

๒๗๖. ราชา ชเนหิ มานิโต โหติ.

ราชา อ. พระราชา ชเนหิ มานิโต เป็นผู้อันชน ท. นับถือแล้ว ฯ

๒๗๗. พุทฺโธ วิญฺญูหิ ปูชิโต.

พุทฺโธ อ. พระพุทธเจ้า วิญฺญูหิ ปูชิโต เป็นผู้อันบุคคลผู้รู้วิเศษ ท. บูชาแล้ว โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๗๘. สาวตฺถิยํ อญฺญตโร ภิกฺขุ อหินา ทฏฺโฐ กาลกโต โหติ ฯ

ภิกฺขุ อ. ภิกษุ อญฺญตโร รูปใดรูปหนึ่ง สาวตฺถิยํ ในพระนครชื่อว่าสาวัตถี อหินา ทฏฺโฐ เป็นผู้อันงูกัดแก้ว หุตฺวา เป็น กาลกโต เป็นผู้มีกาละอันกระทำแล้ว โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๗๙. เสฏฺฐิโน อาพาโธ อุปฺปนฺโน โหติ.

อาพาโธ อ.ความป่วยไข้ อุปฺปนฺโน เป็นสภาพเกิดขึ้นแล้ว เสฏฺฐิโน แก่เศรษฐี โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๐. สงฺฆสฺส จีวรํ อุสฺสนฺนํ โหติ.

จีวรํ อ. จีวร อุสฺสนฺนํ เป็นของหนาขึ้นแล้ว สงฺฆสฺส แก่สงฆ์ โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๑. ภิกฺขุ อตฺตโน สนฺตเกน ตุฏฺโฐ โหติ .

ภิกฺขุ อ. ภิกษุ ตุฏฺโฐ เป็นผู้ยินดีแล้ว สนฺตเกน ด้วยของมีอยู่ อตฺตโน ของตน โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๒. ปาโป ชาโต’สิ .

ตฺวํ อ. ท่าน ปาโป เป็นผู้ลามก ชาโต เป็นสภาพเกิดแล้ว อสิ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๓. ภควโต สาวกานํ สงฺโฆ สุปฏิปนฺโน โหติ ฯ

สงฺโฆ อ. หมู่ สาวกานํ แห่งสาวก ท. ภควโต ของพระผู้มีพระภาค สุปฏิปนฺโน เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๔. อิมสฺมึ อาวาเส วสฺสํ วุตฺโถ’มฺหิ.

อหํ อ. เรา วุตฺโถ เป็นผู้อยู่แล้ว วสฺสํ ตลอดกาลฝน อาวาเส ในอาวาส อิมสฺมึ นี้ อมฺหิ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๕. เทสนาวสาเน พหู ชนา โสตาปนฺนา อเหสุํ.

ชนา อ. ชน ท. พหู มาก โสตาปนฺนา เป็นพระโสดาบัน อเหสุํ ได้เป็นแล้ว เทสนาวสาเน ในกาลเป็นที่จบแห่งเทศนา ฯ

๒๘๖. อปฺปมตฺตา โหถ.

ตุมฺเห อ. ท่าน ท. อปฺปมตฺตา เป็นผู้ไม่ประมาทแล้ว โหถ จงเป็น ฯ

๒๘๗. อรหนฺโต ปรมาย วิสุทฺธิยา วิสุทฺธา โหนฺติ.

อรหนฺโต อ. พระอรหันต์ ท. วิสุทฺธา เป็นผู้บริสุทธิ์แล้ว วิสุทธิยา โดยความบริสุทธิ์ ปรมาย อย่างยิ่ง โหนฺติ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๘. นวกสฺส ภิกฺขุโน อนภิรติ อุปฺปนฺนา โหติ.

อนภิรติ อ. ความไม่ยินดี อุปฺปนฺนา เป็นธรรมชาติเกิดขึ้นแล้ว ภิกฺขุโน แก่ภิกษุ นวกสฺส ผู้ใหม่ โหติ ย่อมเป็น ฯ

๒๘๙. อิทํ สิกฺขาปทํ ภควตา ภิกฺขูนํ ปญฺญตฺตํ โหติ.

สิกฺขาปทํ อ. สิกขาบท อิทํ นี้ ภควตา ปญฺญตฺตํ เป็นสิกขาบทอันอันพระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติแล้ว ภิกฺขูนํ แก่ภิกษุ ท. โหตติ ย่อมเป็น ฯ

๒๙๐. อิมานิ การณานิ มม อาจริเยน ทิฏฺฐานิ โหนฺติ.

การณานิ อ. เหตุ ท. อิมานิ เหล่านี้ มม อาจริเยน ทิฏฺฐานิ เป็นเหตุอันอันอาจารย์ของเราเห็นแล้ว โหนฺติ ย่อมเป็น ฯ