แปลไทยเป็นมคธ ข้อ ๔๗๑-ข้อ ๔๘๐

แปลไทยเป็นมคธ

ข้อ ๔๗๑-ข้อ ๔๘๐

๔๗๑. เธอถามแล้ว ซึ่งพระเถระ ยิ่งกว่านั้นว่า สังคายนา ทีแรก ทำแล้ว เมื่อไร? เมื่อพระผู้มีพระภาค นิพพานแล้ว สิ้น ๓ เดือน.

ตโต อุตฺตรึ โส เถรํ “กทา ภนฺเต ปฐมสงฺคีติ กตาติ ปุจฺฉิ ฯ “ตโย มาเส ภควโต ปรินิพฺพุตกาเล อาวุโสติ ฯ

๔๗๒. สังคายนา ทีแรกนั้น อันใครทำแล้วฯ อันพระอรหันต์ ท. ๕๐๐.

เกน สา ปฐมสังคีติ กตา ภนฺเตติ ฯ” ปญฺจสเตหิ อรหนฺเตหิ อาวุโสติ ฯ

๔๗๓. ทำแล้ว ในที่ไหน ? ที่กรุงราชคฤห์.

กตฺถ กตา ภนฺเตติ ฯ ราชคเห อาวุโสติ ฯ

๔๗๔. ใคร เป็นประธาน ในสังคายนานั้น? พระมหากัสสปเถระด้วย พระอุบาลีเถระด้วย พระอานนท์ด้วย ได้เป็นประธานในสังคายนานั้น.

ตตฺถ ภนฺเต โก ปมุโข โหตีติ ฯ ตตฺถ อาวุโส มหากสฺสปตฺเถโร จ อุปาลิตฺเถโร จ อานนฺทตฺเถโร จ ปมุขา อเหสุนฺติ ฯ

๔๗๕. ใคร ชวนแล้ว ซึ่งพระอรหันต์ ท. นั้น เพื่ออันทำ ซึ่งสังคายนานั้น ? พระมหากัสสปเถระ.

โก ภนฺเต ตํ กาตุํ เต สมาทเปสีติ ฯ มหากสฺสปตฺเถโร อาวุโสติฯ

๔๗๖. ท่านปรารภแล้ว ซึ่งอะไร (จึง) ชวนแล้ว? ท่าน ปรารภ ซึ่งคำ ของบรรพชิตแก่ ชื่อสุภัททะ.

โส กึ อารพฺภ สมาเทเปสิ ภนฺเตติ ฯ โส สุภทฺทสฺส วุฑฺฒปพฺพชิตสฺส วจนํ อาวพฺภ อาวุโสติ ฯ

๔๗๗. เธอ ว่าแล้ว อย่างไร? เมื่อพระผู้มีพระภาค นิพพานแล้ว ๗ วัน พระมหากัสสปเถระ ยังไม่ทราบ ซึ่งความนั้น (จึง) มาแล้ว จากเมืองปาวา กับ ด้วยภิกษุ ท. มาก เพื่อจะเห็น ซึ่งพระผู้มีพระภาค เห็นแล้ว ซึ่งอาชีวก คนหนึ่ง ในระหว่างทาง ถามแล้ว ว่า “ผู้มีอายุ ท่านรู้ ซึ่งข่าว ของพระศาสดาหรือ? อาชีวกนั้น บอกแล้ว ว่า “ผู้มีอายุ พระศาสดาของท่าน ท. ปรินิพพานเสียแล้ว ๘ วัน.” ภิกษุ ท. ผู้ปุถุชน ได้ฟังแล้ว ซึ่งความนั้น ร้องไห้แล้ว คร่ำครวญแล้ว. ในเธอ ท. บรรพชิตแก่ ชื่อสุภัททะ มีอยู่ องค์หนึ่ง, เธอห้ามเสียแล้ว ซึ่งภิกษุ ท. นั้น ว่า “ผู้มีอายุ อย่าเลย, ท่าน ท. อย่าร้องไห้เลย, ท่าน ท. อย่าคร่ำครวญเลย, เมื่อพระศาสดา ยังอยู่, เรา ท. มิอาจ เพื่อจะทำ ซึ่งกรรม อันพระองค์ ห้ามแล้ว, เดี๋ยวนี้ เรา ท. ครั้นเมื่อพระองค์ ปรินิพพานแล้ว ปรารถนา เพื่อจะทำ ซึ่งสิ่งใด (ก็) จงจำ ซึ่งสิ่งนั้น.” พระมหากัสสปเถระ ปรารภ ซึ่งคำ ของ บรรพชิตแก่นี้ (จึง) ชักชวนแล้ว ซึ่งพระอรหันต์ ท. เหล่านั้น เพื่อจะทำ ซึ่งสังคายนา.

กถํ โส กเถสิ ภนฺเตติ ฯ อาวุโส ภควติ สตฺตาหํ ปรินิพฺพุเต, มหากสฺสปตฺเถโร ตมตฺถํ อชานนฺโต มหนฺเตหิ ภิกฺขูหิ สทฺธึ ปาวาย ภควโต ทสฺสนาย อาคนฺตฺวา อนฺตรามคฺเค เอกํ อาชีวํ ทิสฺวา “กึ อาวุโส สตฺถุโน สาสนํ ชานาสีติ ปุจฺฉิ ฯ โส “ตุมฺหากํ สตฺถา สตาหํ ปรินิพฺพุโต อาวุโสติ กเถสิ ฯ ปุถุชฺชนา ภิกฺขู ตมตฺถํ สุตฺวา โรทิตฺวา ปริเทวึสุ ฯ เตสุ เอโก สุภทฺโท นาม วุฑฺฒปพฺพชิโต อตฺถิ, โส เต “มา อาวุโส โรทิตฺถ, มา ปริเทวิตฺถ, สตฺถริ ธรมาเน, เตน นิวาริตํ กมฺมํ กาตุํ น สกฺโกม, อิทานิ มยํ, ตสฺมึ ปรินิพฺพุเต, ยํ กาตุํ อิจฉาม, ตํ กโรมาติ นิวาเรสิ ฯ มหากสฺสปตฺเถโร อิมสฺส วุฑฺฒปพฺพชิตสฺส วจนํ อารพฺภ สงคายนํ กาตุํ เต สมาทเปสีติ ฯ

๔๗๘. ข้าแต่ท่านผู้เจริญ พระอรหันต์ ท. นั้น ทำแล้ว ซึ่งสังคายนา อย่างไร? พระอรหันต์ ท. นั้น ประชุมพร้อม ในที่แห่งหนึ่ง ครั้งนั้น พระมหากัสสปเถระ ถามแล้ว ซึ่งวินัย กะพระอุบาลีเถระ, ครั้นเมื่อวินัย อันท่าน วิสัชนาแล้ว, ถามแล้ว ซึ่งธรรม กะพระอานนทเถระ, ท่านวิสัชนาแล้ว ซึ่งธรรมนั้น, พระเถระ ท. นั้น ร้อยกรองแล้ว ซึ่งธรรมด้วย ซึ่งวินัยด้วย นั้น ตามนัยอันพระเถระ ท. ๒ กล่าวแล้ว ตั้งไว้แล้ว ให้เป็นแบบแผน.

กถํ ภนฺเต สงฺคายนํ เต อกํสูติ ฯ เอกสฺมึ ฐาเน สนฺนิปตนฺติ อาวุโส, อถ มหากสฺสปสฺสตฺเถโร อุปาลิตฺเถรํ วินยํ ปุจฺฉิ, เตน วินเย วิสชฺชิเต, อานนฺทตฺเถรํ ธมฺมํ ปุจฺฉิ, โส ตํ วิสชฺเชสิ, เต เถรา ทวีหิ เถเรหิ วุตฺตนเยน ตํ ธมฺมญฺจ วินยญฺจ สงคายิตฺวา ตนฺตึ ฐเปสุนฺติ ฯ

๔๗๙. ใคร ได้เป็นผู้อุปการะ ของพระเถระ ท. เหล่านั้น? ได้ยินว่า พระเจ้าอชาตศัตรู.

โก ภนฺเต เตสํ เถรานํ อุปการโก อโหสีติ ฯ อชาตสตฺตุ กิร ราชา อาวุโสติ ฯ

๔๘๐. สังคายนา นั้น ทำแล้ว โดยกาล เท่าใด? โดยเดือน ท. ๗.

สา กิตฺตเกน กาเลน กตา ภนฺเตติฯ สตฺเตหิ มาเสหิ อาวุโสติ ฯ